ನನ್ನ ತೇಜಸ್ವಿ

ರಾಜೇಶ್ವರಿ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಬರೆದಿರುವ "ನನ್ನ ತೇಜಸ್ವಿ" ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಮುಗಿಸುವಾಗ ಕನ್ನಡದ ಹೆಸರಾಂತ ಬರಹಗಾರ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿ(೧೯೩೮-೨೦೦೭) ಯವರ ಬದುಕು ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳ ಒಂದು ಆತ್ಮೀಯ ಪರಿಚಯದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ. ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸ್ವಭಾವದ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೇಳಿರುವವರಿಗೂ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಹಲವು ಹೊಸ ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಮೈಸೂರು ಮಾನಸಗಂಗೋತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಸಹ ಶಿಕ್ಷಣಾರ್ಥಿಯಾಗಿ, ಸ್ನೇಹಿತೆಯಾಗಿ, ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಡದಿಯಾಗಿ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲದ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಅನುಭವವನ್ನು ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರು ಈ ಪುಸ್ತಕದ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡದ ಓದುಗರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿರುವ ಬಗೆ ಅನನ್ಯ.

ನಾನು ಮೊದಲನೇ ಸಲ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಅವರ ಕಾದಂಬರಿ "ಕರ್ವಾಲೋ" ದ ಲೇಖಕರೆಂದು. ನನ್ನದೇ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮೂಡಿಗೆರೆ ಈ ಕೃತಿಯ ಕೇಂದ್ರಸ್ಥಳ. "ಕರ್ವಾಲೋ" ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ವಾರಸ್ಯಪೂರ್ಣ ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿಯಿಂದ. ಕಾದಂಬರಿಕಾರನೇ ನಿರೂಪಕನಾಗಿರುವ ಈ ಕಾದಂಬರಿಯ ಒಂದೊಂದು ಪಾತ್ರವೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುವಂತಹವು. ಪ್ಯಾರ, ಮಂದಣ್ಣ, ಕರ್ವಾಲೋ, ಕರಿಯಪ್ಪ, ಯಂಗ್ಟ, ಇವರೆಲ್ಲ ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ- ಬಾಲ್ಯಕಾಲದ ಊರ ಮಂದಿಯಂತೆ. ಈ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಮುಂದೆ ಹಲವು ವರುಷಗಳ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಓದುವಾಗ ಮೊದಲನೇ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ಬಂದಿರದ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಅರ್ಥವೂ ಹೊಳೆದಿದ್ದು ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಆ ಮೊದಲ ಓದಿನಲ್ಲಿಯೂ, ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಡುವ ಕಲೆ ವಿಸ್ಮಯಗೊಳಿಸಿದ್ದು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿದೆ. ಪಾತ್ರಗಳೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೆಲ್ಲ ಕಾಣಬಲ್ಲಂತಹವರವೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ತಿಳಿಹಾಸ್ಯದ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ತೇಜಸ್ವಿ ಅವರನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವ ರೀತಿ "ಕರ್ವಾಲೋ" ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುವ ಕೃತಿಯನ್ನಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಹಲವಾರು ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುವ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಎಳೆಯೆಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯನ ಸಂಬಂಧ. "ನಿಗೂಢ ಮನುಷ್ಯರು", "ಪರಿಸರದ ಕತೆಗಳು", "ಜುಗಾರಿ ಕ್ರಾಸ್", ಹೀಗೇ ಪ್ರಕೃತಿ ಅವರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಬರುವ ಒಂದು ಬಹುಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರವೇ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನ, ಸ್ವಭಾವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವ ಕುತೂಹಲ ಅವರ ಓದುಗರಲ್ಲಿರುವುದು ಸಹಜವೇ. ಕನ್ನಡದ ಇತರ ಹಲವರು ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸಾಹಿತಿಗಳಂತೆ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಆತ್ಮ ಕಥೆ ಬರೆಯಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಜೀವನದ ಕೆಲವು ಕಾಲಘಟ್ಟಗಳ ವಿವರಗಳು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದ್ದವು. "ಅಣ್ಣನ ನೆನಪು" ಎಂಬ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಪುಸ್ತಕ ತಮ್ಮ ತಂದೆ ಕುವೆಂಪು ಅವರ ನೆನಪುಗಳ ಕುರಿತದ್ದಾದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಬಾಲ್ಯ, ಯೌವನಗಳ ಚಿತ್ರವೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಇದೀಗ ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ "ನನ್ನ ತೇಜಸ್ವಿ" ವಯಸ್ಕ ತೇಜಸ್ವಿ ಜೀವನದ ಹಲವಾರು ವಿವರಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.

ಪುಸ್ತಕದ ಮೊದಲಾರ್ಧದಲ್ಲಿ, ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ "ರಾಜೇಶ್" (ರಾಜೇಶ್ವರಿ)ಗೆ ಬರೆದ ಅನೇಕ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಲೇಖಕಿಯವರು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ, ಕೆಲವೆಡೆ ತೇಜಸ್ವಿಯವರದೇ ಹಸ್ತಾಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವುದು ವಿಶೇಷ, ಹಾಗೆಯೇ ಈ ಪತ್ರಗಳು ಪುಸ್ತಕದ ಸ್ವಾರಸ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಭೂತನಕಾಡುವಿನಲ್ಲಿ ಅಣ್ಣನ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮ ಪ್ರಿಯತಮೆ ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರಿಗೆ, ಇನ್ನೂ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ಭವಿಷ್ಯದ ಯೋಜನೆಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ತಳಮಳದಲ್ಲಿದ್ದ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಬರೆದ ಹಲವಾರು ಪತ್ರಗಳು ಕೇವಲ ತೇಜಸ್ವಿ ಬರೆಯಬಹುದಾದ ಶೈಲಿಯವು. ಒರಟೊರಟಾಗಿ ಆದರೂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ, ಬಯ್ಯುತ್ತ ಆದರೂ ಪುಟಪುಟದಲ್ಲೂ ಪ್ರೀತಿ ಚಿಮ್ಮಿಸುತ್ತಾ, ಒಮ್ಮೆ ದಾರ್ಶನಿಕನಂತೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೇಮಿಯಂತೆ, ಹೀಗೆ ಹರಯದ ತೀವ್ರ ಸಂವೇದನೆಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಲೇಖಕನೊಬ್ಬ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸಿದ್ದನ್ನು ಓದುವ ಅಪರೂಪದ ಅವಕಾಶ ಓದುಗರಿಗೆ. ಸಹಸ್ರಾರು ಅಭಿಮಾನಿ ಓದುಗರು ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರಿಗೆ thanks ಹೇಳಬೇಕು. ತಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿನ ಲೇಖಕನ ತುಮುಲ, ತಳಮಳ, ಅಕ್ಕರೆ, ಒಲವು, ಕಾತರ, ಉದ್ವೇಗ, ಉನ್ಮಾದ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡ ಪ್ರೀತಿಯ ಓಲೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡದ್ದಕ್ಕೆ. ಹಾಗೂ ತೇಜಸ್ವಿಯವರಂತಹ ವಿಶಿಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ, ಸ್ಫೂರ್ತಿಯ "ರಾಜೇಶ್" ಆಗಿದ್ದಕ್ಕೆ.

ಇದೇ ಪತ್ರಗಳಲ್ಲೇ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಸ್ವತಂತ್ರ, ನಿರಂಕುಶ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಚಿತ್ರವೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಜೀವನ ವೃತ್ತಿಗಾಗಿ ಯಾರದೇ ಹಣಕಾಸು ಸಹಾಯವನ್ನೂ ಬಯಸದ ತೇಜಸ್ವಿ, ತಾವೇ ಒಂದು ಮುದ್ರಣ ಯಂತ್ರವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ನಿಯತಕಾಲಿಕವನ್ನು ತರುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗದಾಗ ವ್ಯವಸಾಯಗಾರ ಅಥವಾ ತೋಟಗಾರನಾಗಿ ತಮ್ಮ ವಿರಾಮ ಕಾಲವನ್ನು ಓದಲು ಬರೆಯಲು ಬಳಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ತೋಟಗಾರನಾಗಿ ಒಂದು ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ತೇಜಸ್ವಿಯವರಿಗೆ ಐದಾರು ವರುಷಗಳೇ ಹಿಡಿಯುತ್ತವೆ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ತೇಜಸ್ವಿ ಹಾಗೂ ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರು ಪರಸ್ಪರರಿಗೆ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪತ್ರಗಳು ಈ ಇಬ್ಬರ ಗಟ್ಟಿ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜಾತಿಯವರಾದರೂ ಪ್ರೀತಿಸಿ, ಎದುರಾದ ಸವಾಲುಗಳನ್ನೆದುರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಕನಸಿನ ಜೀವನವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಅನುಭವಿಸಿದ ಮಾನಸಿಕ ಯಾತನೆ, ಅಗಲಿಕೆಯ ವೇದನೆ ಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತವೆ. ಕೊನೆಗೂ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು "ಚಿತ್ರಕೂಟ" ವೆಂಬ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ತೋಟ, ತೋಟದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಮನೆ ಇವನ್ನು ಹೊಂದಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ವಿವಾಹದ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ. ಕುವೆಂಪು ಅವರೇ ಬೋಧಿಸಿದ "ಮಂತ್ರ-ಮಾಂಗಲ್ಯ"ದ ದೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅವರ ಹಲವರು ಗೆಳೆಯರೂ ಮಂತ್ರ-ಮಾಂಗಲ್ಯದ ವಿವಾಹವನ್ನೇ ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಆಸಕ್ತಿ, ಹವ್ಯಾಸಗಳ ಬಗೆಗೂ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಿದೆ. ಅವರ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗ್ರಹಣ ಹವ್ಯಾಸ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಚಿತ್ರಗಳಿಗಾಗಿ ಅವರು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಕಾದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು, ಅವರ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವ ಹವ್ಯಾಸ, ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಟ, ಚಿತ್ರಕಲೆಯಲ್ಲೂ ಅವರು ಹೊಂದಿದ್ದ ಪರಿಣತಿ ಹೀಗೇ.

ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮ ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರಾದ ಕುವೆಂಪು ದಂಪತಿಗಳ ಬಗೆಗೂ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪತಿಯ ಬದುಕಿನ ವಿವರಗಳ ಜೊತೆಜೊತೆಗೇ ತಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವೆನಿಸಿದ ಇತರ ಘಟನೆಗಳು ಹಾಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಬಗೆಗೂ ವಿವರಗಳಿವೆ. ಸಾಹಿತ್ಯ ಚಳವಳಿ, ಭಾಷಾ ಚಳವಳಿ, ರೈತ ಚಳವಳಿ ಹೀಗೇ ಹಲವಾರು ಘಟನೆಗಳು ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುತ್ತವೆ.

ಕಡೆಯವರೆಗೂ, ತಮ್ಮ ಕೃತಿ ರಚನೆಗಳು, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ತಂತ್ರಾಂಶ, ಹೀಗೆ ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಇದ್ದ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ೨೦೦೭ರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ೬೯ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ರಾಜೇಶ್ವರಿಯವರು ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಇರುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಿರುವ ಒಂಟಿತನದ ಚಿತ್ರ ಕಡೆಯ ಅಧ್ಯಾಯ "Sit-Out ಹೇಳುವ ಕಥೆ-ವ್ಯಥೆ" ಯಲ್ಲಿ ಇದೆ.

ರಾಜೇಶ್ವರಿ ತಮ್ಮ ಸರಳ, ನೇರ ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ. "ಲೋಹಿಯಾರ ತತ್ತ್ವ ಚಿಂತನೆ, ಕುವೆಂಪು ಕಲಾಸೃಷ್ಟಿ, ಕಾರಂತರ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆ" ಈ ಮೂರರಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದ ಸಾಹಿತಿ ತೇಜಸ್ವಿಯವರೊಂದಿಗೆ ನಗರದ ಸದ್ದು ಗದ್ದಲಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಕಾಡಿನ ನಿಶ್ಶಬ್ಧದಲ್ಲಿ ತಾವು ಕಳೆದ ದಿನಗಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಚಿತ್ರಣ ಈ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಅಪಾರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಓದುಗ ಸಮೂಹವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ "ನಿಗೂಢ ಮನುಷ್ಯ"ನ "ಚಿದಂಬರ ರಹಸ್ಯ" ಇದೀಗ ಒಂದಷ್ಟು ಬಯಲಾಗಿದೆ.

ತೇಜಸ್ವಿ ಕಡೆಯ ದಿನದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಮಗಳು ಈಶಾನ್ಯೆ ತಮ್ಮ ಬ್ಲಾಗ್ ಜೀವ ಜಾಲ ದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರುವ ಬರಹ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಓದುಗರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು.

ಆಡಾಡತ ಆಯುಷ್ಯ

ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ತಂದ ಮಗ ತಾವಾದ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಕುರಿತು "ಮತ್ತು ನಾವು ಇವನು ಬೇಡ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು!" ಎಂದು ತಂದೆಯವರನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ತಮ್ಮ ತಾಯಿ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ್ದ ಮಾತನ್ನು "ಆಡಾಡತ ಆಯುಷ್ಯ" ಎಂಬ ತಮ್ಮ ಆತ್ಮ-ಕತೆಯ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ಗಿರೀಶ್ ಕಾರ್ನಾಡರು ನೆನೆಯುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ತಾಯಿಯವರ ಯೋಜನೆಯಂತೆ ತಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿಗೇ ಎರವಾಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಪುಣೆಯ ಡಾ. ಮಧುಮಾಲತಿ ಗುಣೆ ಎಂಬುವರಿಗೇ ಪುಸ್ತಕದ ಅರ್ಪಣೆಯನ್ನೂ ಮಾಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಕತೆಯ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಕಾಣಬರುವ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಹಾಗೂ ಆತ್ಮೀಯ ಶೈಲಿಯ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂದು ತಮ್ಮ ತಾಯಿಯವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತಿನಿಂದ ತಾವಿಲ್ಲದೆಯೂ ಈ ಜಗತ್ತು ಇರಬಹುದಾಗಿತ್ತೆಂಬ ಯೋಚನೆಗೆ ಮಂಕಾಗಿ ಕೂತದ್ದನ್ನು ಕಾರ್ನಾಡರು ನೆನೆಯುವಾಗ, ಪ್ರತಿ ಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲೂ ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ಅಸಂಭಾವ್ಯತೆಯ ಅಂಶ ಇರಬಹುದೆಂಬ ವಿಚಾರ ನಮಗೂ ಬರುವುದು. ಅಡಿಗರ "ಇದು ಬಾಳು" ಪದ್ಯದ "ಯಾರ ಲೀಲೆಗೋ ಯಾರೋ ಏನೋ ಗುರಿ ಇರದೆ ಬಿಟ್ಟ ಬಾಣ" ಸಾಲು ಸಹ ಇದೇ ಭಾವನೆಯದ್ದು.


ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಡಾ. ಮಧುಮಾಲತಿ ಗುಣೆಯವರಿಗೆ ಪುಸ್ತಕದ ಅರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಬಾಳಿನ ಆಕಸ್ಮಿಕತೆ, ಅಸಂಭಾವ್ಯತೆಗಳ ವಿಚಾರ ಕ್ಷಣ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವ ಲೇಖಕರು ಮುಂದೆಲ್ಲೂ ಅಂತಹ ಅಮೂರ್ತ, ದಾರ್ಶನಿಕ ವಿಚಾರಗಳ ಪ್ರಸ್ತಾಪಕ್ಕೆ ಹೋಗದೆ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ನೆಲೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಯಾವುದೇ ಸೃಜನಶೀಲ ಸಾಹಿತಿ ತನ್ನ ಅಧ್ಯಯನ, ಅನುಭವ, ಸ್ಮೃತಿ ಇವುಗಳನ್ನಾಧರಿಸಿ ರಚಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಕೃತಿಯೂ ಒಂದು ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಾಳು ಎಂದರೇನೆಂದು ಅರಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನವೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ಅಡಿಗರ ಪದ್ಯದ ಅಲೌಕಿಕ ಅನ್ವೇಷಣೆಯ ತೀವ್ರತೆ ಕಾಣುವುದು ಅಪರೂಪ.


"ಆಡಾಡ್ತ ಆಯುಷ್ಯ" ಎಂದು ಕರೆದರೂ ಆತ್ಮಕತೆಯ ಆರಂಭದಿಂದಲೂ ಕಾಣಸಿಗುವುದು ಒಂದು ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧ ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲ ಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲೂ ಉತ್ಕೃಷ್ಟತೆಗಾಗಿ ತುಡಿವ ಜೀವನದ ಚಿತ್ರವೇ. ವಿಚಾರ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಡಾoಬಿಕತೆಗೆ ಆಸ್ಪದವಿಲ್ಲದ ನೇರ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಕಾರ್ನಾಡರ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗೆ ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ವಿವಾದಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಉಂಟು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ನಾಯ್ ಪಾಲ್ ಅವರ ಬಗೆಗೆ ಕಾರ್ನಾಡರು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಚರ್ಚೆಗೆ ಗ್ರಾಸವಾಯಿತು. ಆತ್ಮ-ಕತೆಯಲ್ಲೂ ವ್ಯಕ್ತಿ ವಿಷಯಗಳ ಬಗೆಗೂ ಅವರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನಗಳೆಲ್ಲ ನೇರವೂ , ನಿರ್ಭಿಡೆಯವೂ ಆಗಿವೆ.


ಗಣಿತ ಶಾಸ್ತ್ರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಥಮ ಸ್ಥಾನ ಗಳಿಸಿದ್ದು, ರೋಹ್ಡ್ಸ್ ಸ್ಕಾಲರ್ಷಿಪ್ ಮೂಲಕ ಆಕ್ಸ್ ಫರ್ಡ್ನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ, ಆಕ್ಸ್ ಫರ್ಡ್ನಲ್ಲಿ ಯೂನಿಯನ್ ಸೊಸೈಟಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಪದವಿ ಹೀಗೇ ಗಿರೀಶರ ಸಾಧನೆಗಳು ಹಲವಾರು. ಇದೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಸುಪ್ತವಾಗಿ ಹರಿದು, ದೀಪ್ತವಾಗಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರತಿಭೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಶ್ರೇಷ್ಟ ಕೃತಿಗಳು ಪ್ರಕಟವಾದಾಗೆಲ್ಲ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿ, ಕೆಲವನ್ನು ಚಲನಚಿತ್ರವಾಗಿಸುವ ದಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಬಿವಿ ಕಾರಂತರಂತಹವರೊಡನೆ ಕಾರ್ಯ ಪ್ರವೃತ್ತರಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಗೆ ಅವರ ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಗುರುತು.
ತಮ್ಮ ಇಪ್ಪತ್ತಮೂರನೆ ವಯಸ್ಸಿಗೇ "ಯಯಾತಿ" ಎಂಬ ಮುಖ್ಯವಾದ ನಾಟಕವನ್ನು ರಚಿಸಿದ ಪ್ರತಿಭೆ ಗಿರೀಶ್ ಕಾರ್ನಾಡ್. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಈವರೆಗೆ ಅವರು ರಚಿಸಿರುವ
ನಾಟಕಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹದಿಮೂರು. ೨೦೦೬ ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಅವರ "ಮದುವೆಯ ಆಲ್ಬಮ್" ಎಂಬ ನಾಟಕವನ್ನು ಓದುವಾಗ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೂ ಜಾರ್ಜ್ ಬರ್ನಾರ್ಡ್ ಷಾ ನ  ಮಾದರಿಯ ನಾಟಕವೊಂದನ್ನು ಓದಿದಂತಹ ಅನುಭವ ಆದದ್ದರ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಮಾಜದ ಒಂದು  ಸ್ತರದ ಜನರ  ವ್ಯವಹಾರಗಳ ನಡವಳಿಕೆಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆ, ಹಾಗೆಯೇ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಪಾತ್ರಗಳ ಸೂಕ್ತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಶೈಲಿ, ಸಮರ್ಪಕ ನುಡಿಕಟ್ಟುಗಳ ಬಳಕೆ ಇವೆಲ್ಲವುಗಳಲ್ಲೂ ನಾಟಕಕಾರನ ಪ್ರತಿಭೆ, ಬುದ್ಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.

ಕಾರ್ನಾಡರ ಚಿತ್ರ ಜಗತ್ತಿನ ಹಲವಾರು ಸಾಹಸಗಳು ಸಾಧನೆಗಳ ಬಗೆಗೆ "ಆಡಾಡತ  ಆಯುಷ್ಯ" ದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ಇದೆ. ಕನ್ನಡದ  ಹೆಸರಾಂತ  ಚಿತ್ರಗಳಾದ ಸಂಸ್ಕಾರ, ವಂಶವೃಕ್ಷ, ಕಾಡು, ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಕಾನೂರು ಹೆಗ್ಗಡಿತಿ ಮುಂತಾದವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ಕುತೂಹಲಕರವಾದ ಹಾಗೂ ಖಾಸಗಿಯಾದ ವಿವರಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ. ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ "ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ" ಚಿತ್ರ ನೋಡುವಾಗ ಆ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ  ಕಥೆ, ಚಿತ್ರಕಥೆ ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡಿದ್ದ ಗಿರೀಶ್ ಕಾರ್ನಾಡರು ಹಾಗೂ ಅಭಿನಯ ನೀಡಿದ್ದ ಶಂಕರ ನಾಗ್, ಸುಂದರಕೃಷ್ಣ  ಅರಸ್ ರ ಪ್ರತಿಭೆ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.  ಅದಕ್ಕೂ  ಹಿಂದೆ ಡಿವಿಡಿ ಮೂಲಕ ನೋಡಿದ್ದ ಜಗತ್ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಿರ್ದೇಶಕ ಅಕಿರಾ ಕುರಸಾವನ "ರಾಶೋಮೊನ್" ಚಿತ್ರದ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರುವ ಚಿತ್ರ ಇದೆಂದು ಅನಿಸಿತ್ತು . 

"ಆಡಾಡತ ಆಯುಷ್ಯ" ದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ನಾಡರ ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿಯಂತೂ ಅತ್ಯಂತ ಆಪ್ಯಾಯಮಾನ. ಅವರ ಆಯೀ, ಬಾಪ್ಪಾರ ಸಂಬಂಧ  ಸಂಸಾರದ ವಿವರಗಳಿಂದ ಆರಂಭಿಸಿ,  ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ  ಕಾಲವನ್ನು ಕಳೆದ ಶಿರಸಿ, ಧಾರವಾಡಗಳ ಚಿತ್ರಣ, ಮುಂದೆ  ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ತಾವು ಸಂದರ್ಶಿಸಿದ  ಮುಂಬೈ, ಆಕ್ಸ್ ಫರ್ಡ್, ನಂತರ ವೃತ್ತಿಗಾಗಿ ಕಾಲ ಕಳೆದ ಮದ್ರಾಸು ಪುಣೆ ಇವುಗಳ ವಿವರ. ಪುಣೆಯ ಫಿಲಂ ಹಾಗೂ ಟೆಲಿವಿಜನ್  ಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕನ ವೃತ್ತಿಯ ಅನುಭವಗಳು  ಹೀಗೇ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ವಿವರಗಳು.  ಅನಗತ್ಯ ಸಂಭಾವಿತತನ,  ಸೋಗು ತೋರದ ನಿತ್ಯ ಜೀವನದ ವರ್ಣನೆಗಳು.

 ಧಾರವಾಡದ ಅದರಲ್ಲೂ  ಸಾರಸ್ವತಪುರದ ವರ್ಣನೆಯಂತೂ ಆ ಬಡಾವಣೆಯ ಪರಿಚಯ ಇರುವವರಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವೆನಿಸಬಹುದು. ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ  ಇಂಜಿನೀರಿಂಗ್ ಓದುವಾಗ ಆಗೀಗ ಹೋಗಿ ಬಂದಷ್ಟೇ ಧಾರವಾಡದ ಪರಿಚಯ ಇರುವ ನನಗೂ ಗಿರೀಶರು ನೀಡುವ ವಿವರಗಳು ಧಾರವಾಡದ ಒಂದು ಹೊಸ ನೋಟವನ್ನೇ ನೀಡಿದವು.

ಇದೀಗ ಎಪ್ಪತ್ತ ನಾಲ್ಕು ವರುಷಗಳು ತುಂಬಿರುವ ಗಿರೀಶರ ಮೊದಲ ಮೂವತ್ತೇಳು  ವರುಷಗಳ ಆತ್ಮ-ಕತೆಗಳಷ್ಟೇ "ಆಡಾಡತ  ಆಯುಷ್ಯ"ದ ಭಾಗವಾಗಿವೆ. ಇದರ ಉತ್ತರಾರ್ಧದ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಲೇಖಕರು ಪುಸ್ತಕದ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ್ದು, ಅಂತಹದ್ದೊಂದು ಭಾಗ ಪ್ರಕಟವಾದರೆ ಅದನ್ನು "ನೋಡ ನೋಡ್ತಾ ದಿನಮಾನ" ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದಾದ ಸಾಧ್ಯತೆಯ ಸೂಚನೆ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ತಾವು ಮೆಚ್ಚಿದ ಬೇಂದ್ರೆ ಕವಿತೆ "ನನ್ನ ಕಿನ್ನರಿ" ಯ ಮೊದಲನೆ ಸಾಲು ("ನೋಡ ನೋಡ್ತಾ ದಿನಮಾನ ಆಡಾಡ್ತ  ಆಯುಷ್ಯಾ") ಈ ಆತ್ಮ-ಕತೆಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಾಗಿರುವುದು ವಿಶೇಷ.

ಅಂತೂ ತುಂಬಾ ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಓದಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಪುಸ್ತಕ ನನಗಂತೂ "ಓದ್ ಓದ್ತಾ ಅಂತ್ಯ" ಆದದ್ದೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು "ನೋಡ್ ನೋಡ್ತಾ ದಿನಮಾನ" ದ ಇದಿರು ನೋಡ್ತಾ ಇರುವುದೊಂದೇ ಸಾಧ್ಯತೆ.