ಮುದ ನೀಡುವ 'ಒಗ್ಗರಣೆ'

ಕಳೆದೊಂದು ವಾರದಿಂದ ಕನ್ನಡದ ಮಾಧ್ಯಮ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಚಟಪಟ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈಯವರ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾ 'ಒಗ್ಗರಣೆ' ಮಾಮೂಲಿ ಸೂತ್ರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟು ಬೀಳದೆ ಕಣ್ಣು ಕಿವಿ ಮನಸು (ಮೂಗೂ?) ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಿತಮಿತವಾಗಿ ಆಹ್ಲಾದಗೊಳಿಸುವ ಚಿತ್ರ. ಇಂತಹ ಚಿತ್ರಗಳೂ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಸೂಚನೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿ ನಟಿಸಿದ್ದ 'ನಾನೂ ನನ್ನ ಕನಸು' ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿ, ಅದರಲ್ಲಿನ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳ ನವಿರಾದ ನಿರೂಪಣೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದಲೇ ನಾನು  'ಒಗ್ಗರಣೆ' ಚಿತ್ರವನ್ನು ಅದು ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಮೊದಲ ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲೇ ನೋಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದು.

ಸ್ವಾದವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಸಾರಿಗೊಂದು ಒಗ್ಗರಣೆ ಇರುವಂತೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಸಹ ಅನಿವಾರ್ಯವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಪೇಕ್ಷಿತ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವುದು ಈ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸುವ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಉದ್ದೇಶ ಇರಬಹುದು. ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಈ ಚಿತ್ರದ ಬಗೆಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಬಹುಪಾಲು ಎಲ್ಲರೂ ಕತೆಯೊಂದಿಗೆ ತಳಕುಗೊಂಡಿರುವ ಅಡಿಗೆಯ ಎಳೆಯನ್ನುವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುವುದರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸಂಕೇತದ ಸುತ್ತು ಬರದೆ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ನೋಟ ಹರಿಸಬಹುದೇನೋ.

ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಕಾರಣಾಂತರದಿಂದ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನವರೆಗೂ ಮದುವೆಯಾಗದೇ ಉಳಿದ ಪುರಾತತ್ತ್ವ ಇಲಾಖೆಯ ಅಧಿಕಾರಿ . ನಾಯಕಿ ಕಂಠದಾನ ಕಲಾವಿದೆಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸು ದಾಟಿದ್ದರೂ ಮದುವೆಯಾಗದೇ ಉಳಿದಿರುವವಳು . ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೋ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡಹೊರಡುವ ನಾಯಕಿಯ ಕರೆ ನಾಯಕನಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಇದರಿಂದ ಮೊದಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಗಳ, ನಂತರ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ನೇಹ, ಮುಂದೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ  ಆಕರ್ಷಣೆ ಹೀಗೆ ಸಾಗುವ ಕತೆ. ತುಂಬಾ ಸರಳವೆನ್ನಬಹುದಾದ ಕತೆ  ಇದಾದರೂ, ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ನಟ-ನಿರ್ದೇಶಕ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈಯವರ ಕೈಯಲ್ಲಿ  ನೈಜವಾದ, ನಂಬಬಹುದಾದ, ತಮಾಶೆಯಾದ ಚಿತ್ರವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ.   ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಗುವ ನಾಯಕ-ನಾಯಕಿಯರ ಗೆಳೆತನ  ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಇಬ್ಬರೂ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರಾದರೂ ತಮ್ಮ ಏರುತ್ತಿರುವ ವಯಸ್ಸಿನ ಕಾರಣಕ್ಕೋ  ಏನೋ ಹಿಂಜರಿಕೆಯಾಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ತಾವು ಹೋಗದೇ, ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ  ತಮ್ಮ ಕಿರಿಯ ಸಂಬಂಧಿಗಳನ್ನು ಮುಖಾಮುಖಿ ಭೇಟಿಗೆ ಕಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಮೊದಲಿಗೆ ತಮಾಶೆಯ ಸನ್ನಿವೇಶ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದರೂ ಮುಂದೆ ಎರಡೂ ಜೋಡಿಗಳಿಗೂ  ಇರುಸು ಮುರುಸು ಉಂಟು ಮಾಡುವಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತದೆ.  ವಯಸ್ಕ ಜೋಡಿಯಾಗಿ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈ -ಸ್ನೇಹಾ , ಯುವ ಜೋಡಿಯಾಗಿ ತೇಜಸ್-ಸಂಯುಕ್ತಾ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಪೂರ್ಣ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. 

ಎಪ್ಪತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರರಂಗದ ಬಸು ಚಟರ್ಜಿ, ಹೃಷಿಕೇಶ್ ಮುಖರ್ಜಿ ಇವರು ನಿರ್ದೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಲಘು ಹಾಸ್ಯದ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕತೆಗಳಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ರೋಮಾಂಟಿಕ್ ಕಾಮೆಡಿ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹೋಲುವ ಚಿತ್ರವಿದು. ಆ ಕಾಲ ಘಟ್ಟದ ಹಲವಾರು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ  ಅಮೋಲ್ ಪಾಲೇಕರ ಅಭಿನಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  'ಒಗ್ಗರಣೆ' ನೋಡುವಾಗ ಸಹ ಅಂದಿನ  ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ ಲವಲವಿಕೆ, ಜೀವನೋತ್ಸಾಹ, ಸಂಭ್ರಮದ ಅನುಭವ ಆಗುತ್ತದೆ. ನವಿರು ಭಾವನೆಗಳ ಮೃದು ಸ್ನೇಹ ಸಂಬಂಧಗಳ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆ, ಲಘು ಸ್ಪರ್ಶಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡದ  ಚಿತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಕರು ತೋರುವುದು ಸಂತಸದ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯ. 

ಒಂಟಿಗಳಾಗಿದ್ದೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ  ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿಯೇ ಇದ್ದವರು ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ರಾಂಗ್ ನಂಬರ್ ಕರೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ಪರಿಚಿತರಾಗಿ, ಪರಸ್ಪರರ  ದನಿಗೆ ಮಾತಿಗೆ ಕಾಯುವಷ್ಟು ಆಪ್ತರಾಗುವುದು, ಹೊಸ ಉಲ್ಲಾಸ ಪಡೆಯುವುದು ಎಲ್ಲವೂ ಸಹಜವಾಗಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬರುತ್ತದೆ. 

'ಛೊಟೀ ಸಿ ಬಾತ್' ಚಿತ್ರದ ಒಂದು ಹಾಡಿನ ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ-

ನ ಜಾನೆ ಕ್ಯು, ಹೋತಾ ಹೈ ಎ ಝಿಂದಗಿ ಕೆ ಸಾಥ್  

ಅಚಾನಕ್ ಎ ಮನ್ ಕಿಸಿ ಕೆ ಜಾನೆ ಕೆ ಬಾದ್ 

ಕರೆ ಫಿರ್ ಉಸ್ಕಿ ಯಾದ್, ಛೊಟೀ ಛೊಟೀ ಸಿ ಬಾತ್ 

ನ ಜಾನೆ ಕ್ಯು 

ನನಗನ್ನಿಸಿದ್ದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ 'ಒಗ್ಗರಣೆ' ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದು ಇದನ್ನೇ.  ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸುಗಳ ಸಖ್ಯ, ಸಾಂಗತ್ಯಗಳ ಹಂಬಲ  ತುಡಿತಗಳನ್ನೇ.  ಛೊಟೀ ಛೊಟೀ ಬಾತ್ ಗಳನ್ನು  ನೆನೆಯುವ, ನೆನೆದು ಖುಷಿ ಪಡುವ, ಒಂದು ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಒಂದು ಆತ್ಮೀಯ ನುಡಿಗೂ ಅರಳುವ ಎಲ್ಲರ ಆಳದ ಮನೋಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೇ . 

ಹೊರರಾಜ್ಯದ ಕಲಾವಿದೆ ಸ್ನೇಹ ಅವರ ಅಭಿನಯ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬಂದೊದಗುವ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು  ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು  ಮರಳಿ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಆಕೆಯ ಪಾತ್ರ ಅನುಭವಿಸುವ ಹಿಂಜರಿಕೆ, ಮುಜುಗರಗಳು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿವೆ.  ಹಾಗೆಯೇ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈ ಅಭಿನಯ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸದ, ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದರೂ ಪ್ರೀತಿ ನಿವೇದನೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಹೇಳಲಾರದೆ ತೊಳಲಾಡುವ ವಯಸ್ಕ ಪ್ರೇಮಿಯ ಪಾತ್ರ ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುತ್ತದೆ.

ಕಲಾತ್ಮಕ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನುಳಿದಂತೆ ಉಳಿದ ಬಹುಪಾಲು ಎಲ್ಲ ಸಿನಿಮಾಗಳಲ್ಲೂ  ಸುಂದರ ಆಕಸ್ಮಿಕಗಳು, ಅಸಾಧ್ಯ ತಿರುವುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವೇ ಆದರೂ 'ಒಗ್ಗರಣೆ'ಯಂತಹ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ  ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾದಂತೆ ತೋರಬರದೇ ಕತೆಗೆ , ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಒದಗಿ ಬರುತ್ತವೆ.  ಸಂಭಾಷಣೆ, ಹಾಸ್ಯ, ಹಿನ್ನೆಲೆ ಸಂಗೀತ, ಹಾಡುಗಳು, ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲೂ ಒಂದು ಪಕ್ವತೆ ಇದೆ.  ಕನ್ನಡದ ಹತ್ತು ಹಲವು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ  ಮುಖ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಅನಿಸುವ ಅಬ್ಬರ, ಅತಿರಂಜನೆ, ಅತಿರೇಕಗಳು  ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ.  

ನಾನು ನೋಡಿರುವ, ಮೆಚ್ಚಿರುವ ಇತರ ಕನ್ನಡ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೆನೆದು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.  'ಒಗ್ಗರಣೆ' ಯಂತಹ ಸದಭಿರುಚಿಯ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಬರಲಿ. 

ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಕನ್ನಡ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳು